تمام آنچه که هستم

اسفندماهی‌ام. متولد سال ۶۴ در شهمیرزاد شهری در سمنان. استانی در دل کویر. روخوانی را که یاد گرفتم، هر چه بود و نبود را می‌خواندم. درست شبیه یک ماشین که تا استارتش را می‌زنند شروع می‌کند به تقلا. یادم می‌آید خیلی از مفاهیم را نمی‌فهمیدم ولی دست‌بردار نبودم!

تمام ذوقم به این بود که بعدازظهرهای تابستان، وقتی همه در خواب نیمروزی بودند، بین کتاب‌های کتابخانه پدر گشت بزنم و کتابی نخوانده را از بین‌شان بیرون بکشم.

هر کدامشان طعمی داشتند. اما لذت واقعی نوشتن در کنار خواندن را، اولین بار رمان‌های عباس معروفی بزرگ بودند که به من چشاندند. با سال بلوا بود که حس کردم باید بنویسم!

نوشتم و تمرین کردم. می‌نویسم و تمرین می‌کنم. از اواخر دهه هشتاد شمسی نگاهم به داستان‌نویسی حرفه‌ای‌تر شد و هنوز هم دانش‌آموز این مسیرم و امیدوارم به آنچه می‌خواهم برسم.