مالک کتاب‌های الکترونیک کیست؟
مطلبی که در زیر می‌خوانید ترجمه و خلاصه شده این مقاله است.
یک پروفسور دانشگاه جورج تاون که به سنگاپور سفر می‌کرد، متوجه شد که به محض عبور از مرز، اپلیکیشن گوگل پلی روی آیپد او به روز شده و همه کتاب‌های الکترونیکی‌ای که مالک آن‌ها بود - حدود ۳۰ تا ۴۰ کتاب- از بین رفت.
از آنجایی که کتابفروشی آنلاین گوگل پلی در سنگاپور در دسترس نیست، با ورود به منطقه، اپلیکیشن گوگل پلی کتاب‌های دانلود شده را پاک کرد، بدون این‌که گزینه دانلود دوباره وجود داشته باشد. جیم دونل در وبلاگش می‌گوید: «برای این‌که بتوانم دوباره کتاب‌هایم را بخوانم باید به آمریکا برگردم و چند ساعت وقت بگذارم تا کتاب‌های خودم را دوباره دانلود کنم.»
ممکن است سفر به سنگاپور با ده‌ها کتاب الکترونیکی یک مورد خاص باشد، اما یادآور این است که تصوری که ما از مالکیت کتاب‌های الکترونیک داریم به نوعی غلط است. در واقع، ما به هیچ عنوان مالک آن‌ها نیستیم، بلکه مجوز خواندن کتابها را می‌گیریم.
فروشنده‌های کتاب‌های الکترونیک مانند آمازون، گوگل و اپل در 'شرایط و مقرارت' خود این را روشن می‌کنند: «محتوای کیندل به شما فروخته نمی‌شود،[بلکه] ارائه دهنده محتوی به شما مجوز می‌دهد.» اما سعی می‌شود ایده مالکیت را، به غلط، با استفاده از کلماتی مانند 'خرید'، 'ابتیاع' و 'کتابفروشی' در ذهن‌ها تثبیت کنند و این تصور را به وجود بیاورند که معامله کتاب‌های الکترونیک مانند معامله‌ایست که در یک کتابفروشی انجام می‌شود با این تفاوت که شما نسخه الکترونیک را دریافت می‌کنید.
مالکیت، آن طور که ما می‌شناسیم، متضمن یک سری حقوق بنیادی مانند حق تعویض، تخریب، اجاره یا فروش مجدد یک کتاب است. کتاب‌های الکترونیک بیشتر این حقوق را از بین می‌برد. شما نمی‌توانید کتاب الکترونیکی را که از این کتاب‌فروشی‌های آنلاین می‌گیرید به کسی ببخشید، به دوستی قرض دهید یا آن را بفروشید، چراکه کتاب به حساب کاربری شما در کیندل، گوگل پلی، آی بوکس و غیره متصل است.
درست است که شما می‌توانید کتابی که در گوگل پلی دارید را با دانلود کردن اپلیکیشن گوگل پلی روی آیپد خود بخوانید. اما اگر تصمیم بگیرید به طور کامل به محصولات اپل روی بیاورید و نمی‌توانید کتاب‌هایی که از اندروید دانلود کرده‌اید را به کتابخانه آی‌تیونز منتقل کنید.
سوالی که باقی می‌ماند این است که هنگام خرید کتاب الکترونیک، چطور می‌توان از دزدی انتشاراتی اجتناب کرد بدون این‌که حقوق اولیه مالکیت مشتریان از آن‌ها گرفته شود؟ بسیاری معتقدند مدیریت حقوق دیجیتال (DRM) از دزدی انتشاراتی جلوگیری نمی‌کند، و برداشتن آن پایان این صنعت نیست، همان طور که فروشنده‌های موسیقی DMR را برداشتند. DRM فناوری‌ای است که سازندگان سخت‌افزار، ناشران و دارندگان حق تکثیر به کار می‌برند تا بتوانند ابزارهای دیجیتال و محتوای دیجیتال را پس از فروش کنترل کنند. البته اگر صنعت موسیقی دیجیتال نشانه‌ای از آینده باشد، مالکیت به صورتی که ما می‌شناسیم، ممکن است چیزی متعلق به گذشته باشد.
مالک کتاب‌های الکترونیک کیست؟: