الیزابت گیلبرت، نویسنده کتاب‌های پرفروش و موفقی همچون «بخور، عبادت کن، عشق بورز» و «جادوی بزرگ» در صفحه اینستاگرامش خطاب به یکی از دوستانش که گفته می‌خواد بره کلاس نویسندگی، پستی گذاشته و گفته من می‌تونم در ده مرحله، به طور رایگان هرچی درباره نویسندگی می دونم رو بهت یاد بدم و خرجت رو کم کنم.

ده مرحله‌ای که خانم گیلبرت توصیه می‌کنه عبارتند از:

۱)  داستانتون رو خطاب به یک نفر بنویسین. کسی رو انتخاب کنین که دوسش دارین یا تحسینش می‌کنین یا می‌خواین باهاش ارتباط بگیرین، و کل داستان رو مستقیم برای او نقل کنین- مثل اینکه دارین براش نامه می‌نویسین. این باعث می‌شه که کلمات و صدای خودتون رو بیاد. هر کاری که می‌کنین توروخدا فقط برای یه گروه به‌خصوص از آدم‌ها ننویسین!

۲) از ابتدای داستان شروع کنین، بنویسین که چی شده، و ادامه بدین تا به آخرش برسین.

۳) از جمله‌های ساده استفاده کنین.

۴) نگران نباشین که شاید خوب نباشه؛ فقط تمومش کنین. چه پروژه‌تون خوب باشه چه نه، آخرکار آدم متفاوتی هستین و این همیشه ارزش انجام دادنش رو داره.

۵) با این هدف که زندگی کسی رو قراره تغییر بدین، ننویسین. این باعث به‌وجود اومدن یه نثر ثقیل و آزاردهنده می‌شه. تنها اون چیزهایی رو به اشتراک بذارین که شاد، خشمگین یا مجذوبتون می‌کنه. اگر زندگی کسی هم این وسط تغییر کنه، یه امتیازه.

۶) هروقت که می‌تونین، جای توضیح دادن هرچیزی، قصه بگین. آدما عاشق قصه‌ان و ما از اینکه هرچیزی رو برامون توضیح بدن متنفریم. مسیح رو به عنوان نمونه ببینین. اون تقریبا منحصراً با حکایت‌ها صحبت می‌کنه و به همه اجازه می‌ده تا هرکس درس خودش رو از داستان‌های خوبش بگیره. خیلی هم خوب از پس این کار برمیاد.

۷) کارتون لازم نیست طول خاصی داشته باشه یا برای بازار خاصی نوشته بشه، حتی لازم نیست آدم دیگه‌ای اون رو دیده باشه. اینکه آیا چاپ می‌شه یا چطور، مشکل فرداست. برای امروز، فقط بنویسین.

۸) یادتون باشه که شما در تمام طول زندگی‌تون صرفا با وجود داشتن‌تون، در حال تحقیق و کنکاش بودین. شما تنها کارشناس تجربیات خودتون هستین. این رو به عنوان مهم‌ترین شایستگی‌تون بپذیرین.

۹) همه‌ی نویسنده‌‌ها روز اول نویسندگی، از نقطه یکسانی شروع می‌کنن: شدیدا هیجان‌زده و آماده برای یه چیزعالی. روز دوم، همه نویسنده‌ها یه نگاهی به چیزایی که تو روز اول نوشتن می‌ندازن و از خودشون بیزار می‌شن. اون چیزی که نویسنده‌های کارآمد رو از نویسنده‌های غیرکارآمد جدا می کنه اینه که نویسنده‌های کارآمد روز سوم برمی‌گردند سر کارشون. اون چیزی که شما رو به نقطه موفقیت می‌رسونه،غرور نیست بلکه بخشایشه. خودتون رو ببخشین که به قدر کافی خوب نیستین. بعد به کار کردن ادامه بدین.

۱۰) بخواین که کار آسون پیش بره. احتمالا از نتیجه‌اش حیرت می‌کنین.

آیا شما با توصیه‌های الیزابت گیلبرت موافقین؟ توصیه دیگه‌ای به نظرتون می‌رسه که به این‌ها بشه اضافه کرد؟