سال ۲۰۱۰، روزنامه گاردین از چند نویسنده برجسته‌ جهان خواست تا هرکدام ده رهنمود برای نوشتن داستان بدهند. ما در یک رشته پست وبلاگی، رهنمودهای بعضی از این نویسندگان را ترجمه می‌کنیم. بعضی از رهنمودها با شوخ‌طبعی خاص نویسنده همراه است و بعضی‌شان شاید قابل بحث باشند. به هرحال نکاتی هستند که از تجربه‌های آن‌ها برآمده‌اند. بخوانید و برایمان بگویید که با کدامشان موافق یا مخالفید!

ده قانون زیدی اسمیت

۱- وقتی کودک هستید، تا می‌توانید کتاب‌ بخوانید. بیشترین وقت خود را صرف کتاب خواندن کنید تا هر کار دیگر.

۲- وقتی بزرگ شدید، سعی کنید کار خودتان را از نگاه یک غریبه، یا حتی بهتر از آن، از نگاه دشمن خودتان بخوانید.

۳- درباره شغل‌تان (نویسندگی) زیاد خیالپردازی نکنید. شما یا می‌توانید جملات خوب بنویسید یا نمی‌توانید. چیزی به نام «سبک زندگی نویسنده»‌ وجود ندارد. تنها چیزی که مهم است آن چیزی است که روی کاغذ بر جای می‌گذارید.

۴- از نقاط ضعفتان دوری کنید. ولی به خودتان تلقین نکنید که کاری که شما از پسش برنمی‌آیید، ارزش انجام دادن ندارد. عدم اعتمادبه‌نفس را با نقاب حقارت نپوشانید.

۵- فاصله زمانی مناسبی را بین دو مرحله نوشتن و ویرایش در نظر بگیرید.

۶- از محافل، دارودسته‌ها و گروه‌های خاص دوری کنید. حضور در میان جمع، نوشته‌های شما را بهتر از آنچه هست نمی‌کند.

۷- با کامپیوتری که به اینترنت وصل نیست کار کنید.

۸- از زمان و فضایی که در آن به نوشتن می‌پردازید، محافظت کنید. آن را از همه دور نگه دارید، حتی از کسانی که خیلی برایتان مهم هستند.

۹- شهرت را با دستاورد اشتباه نگیرید.

۱۰- حقیقت را از پس هرگونه لفافه‌ی ممکن بیان کنید، اما حقیقت را بگویید. خودتان را به دستِ غمِ مادام‌العمرِ ناشی از نارضایتی ابدی بسپارید.