۱. کتابی که قصد ترجمه‌ی آن را دارید، یک بار از ابتدا تا انتها با دقت بخوانید.

۲. اگر نویسنده‌ی کتاب آثار دیگری، اعم از کتاب یا مقاله، دارد، پیش از آغاز ترجمه، آن‌ها، یا دست‌کم، مهم‌ترینِ آن‌ها را بخوانید تا با فضای فکری و جهان زبانی نویسنده بهتر آشنا شوید.

۳. درباره‌ی زندگی و کارنامه‌ی علمی نویسنده مطالعه کنید.

۴. اگر کتابی که قصد ترجمه‌ی آن را دارید، از متون کلاسیک است، یا به متنی کلاسیک بدل شده، حتماً شروح یا دست‌کم تفاسیر مهم آن را بخوانید.

۵. اگر بر کتاب نقد یا نقدهایی نوشته شده، آن‌ها را بخوانید، تا با دیدگاه‌های مهم مخالف یا متفاوت با نویسنده آشنا شوید.

۶. به آثاری که نویسنده در کتاب ارجاع داده، خود، رجوع کنید، و با آن‌ها آشنا شوید.

۷. همه‌ی ارجاعات نویسنده را خودتان از نو چک کنید، و اگر اختلافی یافتید، در پانوشت مترجم آن را یاد کنید.

۸. هر نکته‌ای را که در متن ممکن است به هر دلیلی برای خواننده‌ی زبان مقصد ناآشنا بیاید در پانوشت مترجم توضیح دهید.

۹. هر چقدر کتاب مهم‌تر باشد، به مقدمه‌ی مترجم بیشتر نیازمند است. از نوشتن مقدمه‌ی تفصیلی و تحلیلی بر متن و نشان دادن مثلاً نقاط قوت و ضعف آن، زمینه‌ی تاریخی نوشته‌شدن، عناصر اصلی استدلال و ادعای نویسنده، جایگاه اثر در میان آثار نویسنده و در میان ادبیات موضوع دریغ نکنید.

۱۰. اگر کتاب ترجمه‌های دیگری به زبان‌های دیگری که می‌‌دانید دارد، ترجمه‌ی خود را با آن‌ها مقایسه کنید.

سرانجام:

تفنن در ترجمه عیب نیست. آن‌چه عیب است سرسری‌گرفتن ترجمه است. همیشه فرض کنید که نویسنده‌ی کتاب به زبان مقصد آشناست و ترجمه‌ی شما را خواهد خواند. شما نمی‌خواهید در برابر او شرمسار باشید.

بازنشر از صفحه فیسبوک مهدی خلجی، نویسنده، مترجم و پژوهشگر