سلمان رشدی، نویسنده‌ی شهیر هندی-بریتانیایی، تصمیم گرفته اثر تازه‌اش را که یک داستان بلند یا رمان کوتاه است، به صورت پاورقی در یک پلتفرم آنلاین منتشر کند.

او می‌گوید: «این ایده توجه مرا جلب کرد، بخصوص در میانه‌ی این یک سال و نیم غریب که چیزهای تازه‌ای را امتحان کردم که هرگز سراغشان نرفته بودم.»

پلتفرم آنلاین مورد بحث سابستک (Substack) است که یک سرویس خبرنامه برای نویسندگان مستقل اعم از نویسندگان، روزنامه‌نگاران، وبلاگ‌نویسان و غیره است که می‌خواهند بدون دخالت ویراستاران و در تماس مستقیم با مخاطب بنویسند. شما می‌توانید به رایگان از این سرویس استفاده کنید و برای نوشته‌های خود مشترک داشته باشید. اگر حق اشتراک برای مطالب خود دریافت کنید، سابستک بخشی از این درآمد را برای خود برمی‌دارد.

دست‌اندرکاران سابستک خودشان به سراغ سلمان رشدی رفته‌اند و از او دعوت کرده‌اند که اثری را در این پلتفرم منتشر کند. رشدی هم سر و گوشی آب داده و چون دیده همقطارانی مانند پتی اسمیت و اتگار کرت هم در این پلتفرم فعالند، توجهش جلب شده.

شما به عنوان کاربر می‌توانید به این پلتفرم بپیوندید و مشترک نویسنده‌های مورد نظرتان بشوید. پست‌های تازه‌ی این نویسنده‌ها مثل خبرنامه برای شما ایمیل می‌شوند.

رشدی می‌گوید، «همان‌طور که پیش می‌رود، به مرور، متن را کامل می‌کند اما حتما نقاط آغازی در ذهنش خواهد بود». به جز این داستان بلند قرار است داستان کوتاه و نقد کتاب و فیلم و شاید گاهی غیبت‌های ادبی (تا زمانی که افترا نباشد) هم بنویسد.

رشدی علاقه‌ی زیادی به سینما و نوشتن درباره سینما دارد اما تا به حال موقعیت مناسبی برایش پیش نیامده بود که این فصل از نوشتن را هم برای خودش باز کند. البته خیلی سال پیش یک‌بار کسی که مسئول بخش نقد فیلم در مجله نیویورکر بود قرار بود برای مرخصی زایمان برود و نیویورکر به رشدی پیشنهاد داد که به طور موقت جای او را بگیرد. اما از بخت بد، کارمند به مرخصی نرفت و او آرزو به دل ماند.

در طول همه‌گیری و شهربندان، سلمان رشدی سفت و سخت در قرنطینه بود و طی این زمان برای خودش برنامه‌ای گذاشت تا تمام فیلم‌هایی را که در جوانی دیده و عاشقشان بوده دوباره تماشا کند؛ از موج نوی ایتالیا و فرانسه گرفته تا هر فیلم خارق‌العاده دیگری که در دهه شصت و هفتاد میلادی دیده.

 حالا کتاب تازه او، موج هفتم، که قرار است به صورت پاورقی در پلتفرم استاکس منتشر شود هم بی‌ربط به سینما نیست. داستان یک کارگردان و هنرپیشه (و همین‌طور منبع الهام هنری)‌اش است که به سبک موج نوی سینما نوشته شده.

این تجربه‌ی جدیدی برای آقای رشدی خواهد بود اما در واقع انتشار کتاب در بخش‌های مجزا یا همان پاورقی، روشی سابقه‌دار است و در گذشته خیلی‌ها از آن استفاده کرده‌اند. کتاب‌هایی مانند مادام بواری، جنگ و صلح و یولسیز هم ابتدا به این شکل منتشر شده‌اند.

اما آیا نشر داستان به این شکل و ارتباط مستقیم با خواننده در میانه‌ی کار، به این معناست که آقای رشدی ممکن است به بازخورد خوانندگان توجه کند و آن را برای تغییر یا ادامه داستان استفاده کند؟

ظاهرا سلمان رشدی آماده‌ی پذیرش «پیشنهادهای واقعا خوب» هست. او می‌گوید: «گاهی یک نفر درباره‌ی یک شخصیت چیزی می‌گوید که وقتی داشتید می‌نوشتید، بهش فکر نکرده‌ بودید... اگر یک نفر بگوید راستی این نکته جالبی بود و دوست دارم بیشتر راجع بهش بخوانم، شاید واقعا بیشتر به آن موضوع بپردازم.»

نوشتن در این پلتفرم به این معناست که شما ناظر و ویراستار و مانعی برای زدن حرف‌هایتان ندارید و می‌توانید مثلا در مورد سیاست و هر موضوع حساس دیگری به راحتی نظرتان را بنویسید. رشدی معتقد است که فقدان ناظر، به چندصدایی کمک می‌کند.

در حال حاضر سلمان رشدی یک تعهد دوازده‌ماهه به سابستک داده و قرار است بعد از یکسال برآورد کند که آیا این رسانه‌‌ی مناسبی برای او هست یا نه.

خلاصه‌ای از این مطلب گاردین