روزگار فرخ

درباره این کتاب

برای پدید آوردن یک داستان یا شعر- به گمانم برای دیگر نویسندگان هم چنین باشد- گاه خواندن یک مقاله، روبرو شدن با یک پدیده یا یک آدم یا آدم‌هایی و گاه یک واژه، می‌تواند نویسنده را به فکر وادارد و به نوشتن بنشاند. اما درباره‌ی «روزگار فرخ» بر می‌گردد به سالی که اسیران جنگ ایران و عراق آزاد شدند. یکی از اسیران آزاد شده به گزارشگر تلویزیون می‌گفت: «ما به فرمان آقای منتظری راهی جبهه‌ها شدیم...» طفلی نمی‌دانست که آقای منتظری برکنار شده و در حصر به سر می‌برد. با خود گفتم آنگاه که پای به درون خانه می‌گذارد چه؟ خب نوشتم. پس از بازخوانی دریافتم که گزارشی بیش نیست و تاریخ روز دارد. پس اسیر جنگی را رها کردم و به اسیرانی پرداختم که در پیرامون بودند. و شد داستان «روزگار فرخ». اسیر جنگی بودن منطق خودش را دارد. اما اسیر چیزی دیگر که نادیدنی است بودن چه؟

توضیحات ناشر

«روزگار فرخ» روایت ناتمامی از زندگی فرخ است. داستان تنهایی فرخ که به دنبال گمشده‌هایش می‌گردد به قدری روان و پرکشش نوشته‌شده که خواننده تا به انتها آن را دنبال می‌کند و همراه با داستان، تنهایی آدم‌های دیگر قصه را هم درمی‌یابد. تنهایی انسان معاصر! وقتی داستان تمام می‌شود خواننده با وجود اینکه در یک تعلیق و حالتی نامطمئن می‌ماند، احساس آرامش می‌کند و از اینکه با فرخ همراه شده خوشنود است. تصویرسازی‌های زیبا، بکر و شاعرانه در سطرسطر داستان به جذابیت‌های آن می‌افزاید و به فضای تلخ و ناگزیر آن طعمی ملس می‌دهد. نویسنده «روزگار فرخ» پیداست زندگی را خوب می‌شناسد و تجربه گرانمایه‌ای دارد. با زبان به زیبایی کار می‌کند و آن را به درستی مانند ابزاری هنرمندانه به کار می‌گیرد.

این کتاب در تاریخ ۲۹ مرداد ۱۳۹۳ (۲۰ اوت ۲۰۱۴) منتشر شده است.