مانيا اكبری در سال ١٩٧٤در تهران ، ايران متولد شد.

او از سال ۱۹۹۱ نقاشی‌های خود را در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی به صورت انفرادی و گروهی به نمایش گذاشت. مانیا همچنین در مستند پیرهرا و برگ سبز دستیار کارگردان و فیلمبردار مهوش شیخ الاسلامی بود.

در سال ۲۰۰۲ مانیا اکبری بخش‌هایی از زندگی‌اش را به همراه پسرش امین ماهر و خواهرش رویا اكبری در فیلم ده به کارگردانی عباس کیارستمی به جلوی دوربین برد. این فیلم در همان سال در بخش اصلی جشنواره کن به نمایش درآمد.

در سال ۲۰۰۳ فیلم مستند کریستال را ساخت و در سال ۲۰۰۴ اولین فیلم سینمایی بلندش به نام «بیست انگشت» را کارگردانی کرد. این فیلم مستقیم و بی‌پروا به مسائل جنسی، عاطفی، احساسی و روانشناسی بین زن و مرد در جامعه ایران می‌پردازد. این فیلم در بخش اصلی  دیجیتال جشنواره ونیز شرکت کرد و جایزه بهترین فیلم این بخش را دریافت کرد. مانیا اولین فیلم‌ساز زن در تاریخ سینمای ایران بود که موفق به کسب این جایزه شد. این فیلم در بیش از ۴۰ فستیوال بین‌المللی شرکت داشت وجایزه‌های مختلف دریافت کرد.

از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ شش ویدئو آرت کوتاه به نام‌های خود، سرکوب، گناه، فرار، ترس و تخریب ساخت که در تعداد زیادی از جشنواره‌های مهم شرکت داشتند. مانیا در سال ۲۰۰۷ سرطان گرفت. پس از ابتلا به سرطان فیلم ۴+۱۰ را کارگردانی کرد. این فیلم که ادامه فیلم ده ساخته عباس کیارستمی بود در بیش از چهل جشنواره بین‌المللی فیلم به نمایش درآمد و جوایز متعددی کسب کرد. مانیا در فاصله سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ نیز تعداد زیادی فوتو آرت ساخت که در نمایشگاه‌های متعدد داخلی و خارجی شرکت کرد.

مانیا اکبری در سال ۲۰۱۰ یک مستند تلویزیونی به نام «سی دقیقه مانده به شش» ساخت. این فیلم داستان اعدام بهنود شجاعی را بازگو می‌کند. در همان سال او سومین فیلم بلند خود به نام «یک دو یک» را نیز ساخت که در جشنواره‌های متعدد جهانی به نمایش درآمد.

در سال ۲۰۱۱ او فیلم «زن‌ها پستان ندارند» را کارگردانی کرد. مانیا در همین سال ایران را ترک کرد و به همین دلیل نام فیلم را به «از تهران تا لندن» تغییر داد. این فیلم نیز در جشنواره‌های مختلف بین‌المللی به نمایش درآمد. او در سال ۲۰۱۱ یک ویدئو آرت ۳ دقیقه نیز ساخت به نام « در کشور من مردها پستان دارند». 

مانیا از سال ۲۰۱۲ حدود سی طرح فیلم و داستان کوتاه نوشته‌ است که به نام «داستان‌هایی بدون دکوپاژ» توسط نشر نوگام منتشر خواهد شد. مانیا اکبری یک هنرمند زن ایرانی است که با عصیان‌ها، شجاعت و جسارتش تصاویر و افکار ذهنی‌اش را بی‌پروا مطرح می‌کند، و همین خصوصیات او را تبدیل به یک هنرمند ساختارشکن کرده است.