اميررضا مافي
"امیررضا مافی" متولد دههی شصت در تهران و دانشآموختهی فلسفهی غرب است. او به مذهب شیعه در اسلام اعتقاد دارد. مافی داستاننویسی را از کودکی آغاز نموده و با همکاری در نشریات "کیهان... بچهها" و "بچهها.... گلآقا" راه نوشتن را پی گرفته است. در نوجوانی به ادبیات نمایشی رو میآورد و با نوشتن فیلمنامهی نیمه بلند "خسوف یک ماه" برندهی لوح تقدیر جشنوارهی عذرا میگردد. از آن پس نمایشنامههای "یک شب بارانی"، "در انتظار مرگ" و "خداکشی" را مینویسد که اجرای آخری مشکلاتی را برای او پدید میآورد. این مشکلات در سال 1383، مافی را از ادبیات نمایشی دور و به ادبیات داستانی نزدیک میکند. کتاب "سکوت چشمها" در سال 85 و "کویر من" در آستانهی انتخابات سال 88 توسط انتشارات "نیمروز" منتشر میشود. سپس او وارد ادبیات داستانی جنگ میشود و رمانهایی واقعی در فضایی جدید، با نامهای "داستان اسماعیل" و "شریف شریف" در سال 89 و "کیمیای مجنون" و "روایت یک مرد" را در سال 90 به همت انتشارات "سوره سبز" منتشر مینماید. نگاه نوی مافی به مقولهی جنگ باعث انتخاب فُرم متفاوت و پرداخت به محتوای کمتر خوانده شده در این حوزه میشود که نمودش در "روایت یک مرد" و اوجش در "سطرهای گنگ" است که در سال 91 منتشر شد. بازگشت مافی به جهان فکری خودش باعث میشود، او داستان "جزیرهی سلاخی" را در اردیبهشت 91 بنویسد که اکنون به همت نشر نوگام در حال انتشار است و داستان "وضیعت مجهول" که در اردیبهشت 92 در ایران منتشر شده است. در خلال این سالها دفتر شعر "یک بشقاب شعار و سالاد وصل" او که توسط ارشاد ایران غیرمجاز اعلام شده بود نیز به صورت افست منتشر و در دسترس علاقهمندان قرار گرفت. همچنین داستان "مرگ تولد" او در سال 87 غیرمجاز اعلام شد.
از اواخر سال 89 امیررضا مافی به درخواست دفتر ادبیات نمایشی رادیو دوباره به نوشتن نمایشنامه، این بار در شکل رادیویی پرداخت و تا کنون بیش از یکصد نمایشنامهی الف و چند سریال نمایشی را برای شبکههای مختلف رادیو نوشته و تنظیم نموده است. همچنین تله فیلم "بعد از غبار" ساختهی "محمود معظمی" بر اساس فیلمنامهی "راز سرخ" او توسط شبکهی پنج تلویزیون ایران ساخته و پخش شده است.
در تمام این سالها و در کنار فعالیت در حوزهی ادبیات داستانی و نمایشی، مافی پیوسته مطالعات فلسفی خود را در حوزههای ادبیات پستمدرن و فلسفهی کانت ادامه داده و در حوزهی دینپژوهی به مسائل جدید کلامی پرداخته است که ماحصلش دو مقاله و چندین یادداشت بوده است.